-
1 belieben
belieben, I) v. impers., es beliebt (mir etc.); libet od. col libet, jmdm., alci (es beliebt, man hat Luft u. Neigung, als Folge der Laune u. sinnlicher Antriebe). – iuvat, jmdm., alqm (es macht Vergnügen, Freude, ebenf. als Folge der Laune u. äußerer Antriebe). – placet, jmdm., alci (es gefällt, man findet für gut, als Folge der Überlegung); alle, wenn im Deutschen »zu« mit Infin. folgt, auch mit Infin., placet auch mit folg. ut u. Konj. – vult mit Infin. (er, sie will). – es hat mir beliebt, mihi libitum od. collibitum od. placitum est: soviel es beliebt, quantum iuvat, libet, libuerit, collibuerit: wie es ihm beliebt, ut vult: wie es dir beliebt, utcumque tibi cordi est: wenn es dir beliebt (als Parenthese), si vis; si voles: tun, was einem beliebt, animo suo morem gerere. – II) v. tr. wollen: velle. – beliebst du etwas? num quid vis? num quid imperas?: beliebst du sonst noch etwas? num quid ceterum vis?: wie Sie belieben, ut placet: ut videtur; ut iubes. – Belieben, das, libido (das Gelüste). – arbitrium (Gutbefinden). – voluntas (Wunsch, Wille). – nach B., ad libidinem; ex libidine; ut libido fert; ut libet: ganz nach B., utcumque libebit: nach meinem B., ad arbitrium [404] nostrum libidinemque; meo arbitratu: etwas in jmds. B. stellen, alci oder alcis arbitrio permittere alqd; faciat, ut velit permittere alci.
-
2 libet
lĭbet (arch. lŭbet), ēre, lĭbŭit et lĭbĭtum est [st1]1 [-] impers. il plaît, il fait plaisir. - adde, si libet, Cic. Tusc. 5, 45: ajoute, s'il te plaît. - adi, si libet, Plaut. Pers. 5, 2, 13: va, si tu veux. - age, age, ut libet, Ter. And. 2, 1, 10: bien, bien, comme tu veux. - cum Metrodoro lubebit, Cic. Fam. 16, 20: quand il plaira à Métrodore. - mihi, tibi, alicui libitum est + inf.: j'ai, tu as, qqn a trouvé bon de. --- Cic. de Or. 2, 348 ; Tul. 32. - quam vellem tibi dicere... liberet, Cic. Br. 248, combien je voudrais qu'il te plût de parler... - quid exspectem, non libet augurari, Cic. Lael. 41: ce que je dois attendre, il ne me plaît pas de le conjecturer. --- cf. Cic. Rep. 1, 28. [st1]2 [-] intr. [avec pron. sing. n. sujet]: - id quod mihi maxime libet, Cic. Fam. 1, 8, 3: ce qui me plaît le plus. --- cf. Cic. CM 58. - persuasi id mihi non libere Cic. Att. 14, 19, 4, je lui ai persuadé que cela ne m'agréait pas. - quodcumque homini accidit libere, posse retur, Plaut. Am. 1, 1, 17: tout ce qui passe par la tête semble possible. - [exceptt plur. n. sujet] quae cuique libuissent, Suet. Caes. 20: ce qui plaisait à chacun.* * *lĭbet (arch. lŭbet), ēre, lĭbŭit et lĭbĭtum est [st1]1 [-] impers. il plaît, il fait plaisir. - adde, si libet, Cic. Tusc. 5, 45: ajoute, s'il te plaît. - adi, si libet, Plaut. Pers. 5, 2, 13: va, si tu veux. - age, age, ut libet, Ter. And. 2, 1, 10: bien, bien, comme tu veux. - cum Metrodoro lubebit, Cic. Fam. 16, 20: quand il plaira à Métrodore. - mihi, tibi, alicui libitum est + inf.: j'ai, tu as, qqn a trouvé bon de. --- Cic. de Or. 2, 348 ; Tul. 32. - quam vellem tibi dicere... liberet, Cic. Br. 248, combien je voudrais qu'il te plût de parler... - quid exspectem, non libet augurari, Cic. Lael. 41: ce que je dois attendre, il ne me plaît pas de le conjecturer. --- cf. Cic. Rep. 1, 28. [st1]2 [-] intr. [avec pron. sing. n. sujet]: - id quod mihi maxime libet, Cic. Fam. 1, 8, 3: ce qui me plaît le plus. --- cf. Cic. CM 58. - persuasi id mihi non libere Cic. Att. 14, 19, 4, je lui ai persuadé que cela ne m'agréait pas. - quodcumque homini accidit libere, posse retur, Plaut. Am. 1, 1, 17: tout ce qui passe par la tête semble possible. - [exceptt plur. n. sujet] quae cuique libuissent, Suet. Caes. 20: ce qui plaisait à chacun.* * *Libet, libuit vel libitum est, Impersonale verbum. Il me plaist.\Cur id ausus facere? B. libuit: mea fuit. Plaut. Pour mon plaisir, Je l'ay ainsi voulu.\Non libet mihi deplorare vitam, quod multi fecerunt. Cic. Je ne prens point de plaisir de, etc. Il ne me plaist pas.\Vota faciebatis, vt Miloni vti virtute sua liberet. Cic. Qu'il pleust à Milo, de, etc.\Caetera quae cuique libuissent. Sueton. Ce qu'un chascun avoit à plaisir.\Et quoniam libitum est vobis me impellere hodierno sermone, etc. Cic. Puis qu'il vous plaist de, etc. -
3 libet
lĭbet or lŭbet, libuit (lub-) and libitum (lub-) est (in Cic. perh. only in the latter form), 2, v. n. and impers. (libeo, es, etc., as a personal verb acc. to Caper ap. Prisc. p. 922 P.) [Sanscr. root lubh, cupere, desiderare; Gr. root liph- in liptô, lips; cf. Goth. liub-s; Germ. lieb, dear; Lat. līber], it pleases, is pleasing, is agreeable: mihi, I am disposed, I like, I please, I will.— Constr. with nom. of a demonstr. or rel. pronoun, with inf. or a subject-clause as subject, or impers. without a subject, and with or without a dat.(α).Id (quod) libet (mihi):(β).quod tibi lubet, idem mihi lubet,
Plaut. Most. 1, 3, 138:facite, quod vobis lubet,
Ter. Ad. 5, 9, 34:cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non libere,
Cic. Att. 14, 19, 4; cf.:sin et poterit Naevius id quod libet et ei libebit quod non licet, quid agendum est?
id. Quint. 30, 94:quodcumque homini accidit libere, posse retur,
Plaut. Am. 1, 1, 17:ubi peregre, tibi quod libitum fuit, feceris,
Ter. Phorm. 5, 7, 77.—Once in plur.:cetera item, quae cuique libuissent, dilargitus est,
Suet. Caes. 20.—Without a dat.:rogita quod lubet,
Plaut. Ep. 5, 2, 31:faciat quod lubet,
Ter. Heaut. 3, 1, 55:nihil vident, nisi quod lubet,
id. ib. 4, 1, 30:si quid lubet,
id. Phorm. 5, 7, 88:quae (senectus) efficeret, ut id non liberet quod non oporteret,
Cic. de Sen. 12, 42:illa priorum scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, simplicitas,
Juv. 1, 152.—With inf. or a subject-clause, with or without a dat.:(γ).concedere aliquantisper hinc mihi intro lubet,
Plaut. Ps. 1, 5, 158:mihi lubet nunc venire Pseudolum,
id. ib. 4, 5, 3; Ter. And. 5, 5, 2: Qui lubitumst illi condormiscere? Lu. Oculis, opinor, Plaut. Mil. 3, 2, 13:non libet mihi deplorare vitam,
Cic. de Sen. 23, 84:quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere,
id. Att. 2, 7, 1:de quo genere libitum est mihi paulo plura dicere,
id. de Or. 2, 85, 348; id. Leg. 2, 27, 69; Ter. And. 1, 5, 28.—Without a dat.: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.); Ter. And. 4, 5, 21:de C. Gracchi tribunatu quid exspectem non libet augurari,
Cic. Lael. 12, 41:qui in foro, quicum colloqui libeat, non habeant,
id. Rep. 1, 17, 28:incoharo haec studia, vel non vacabit, vel non libebit,
Quint. 1, 12, 12; 10, 1, 13; Ter. Ad. 5, 1, 4:ultra Sauromatas fugere hinc libet,
Juv. 2, 1: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., id. 12, 95.—Absol., with or without a dat.:1.ego ibo pro te, si tibi non libet,
Plaut. Most. 5, 2, 10:ubiquomque libitum erit animo meo,
id. As. 1, 1, 97:adi, si libet,
id. Pers. 5, 2, 13; Cic. Tusc. 5, 15, 45; Ter. And. 1, 3, 8:age, age, ut libet,
id. ib. 2, 1, 10:ut libet, as an expression of assent,
id. Heaut. 4, 4, 16; 4, 5, 32; 5, 1, 61; id. Ad. 2, 2, 38: Ch. Quid in urbe reptas villice? Ol. Lubet, Plaut. Cas. 1, 11; id. Bacch. 5, 2, 79: Pe. Qua fiducia ausus... dicere? Ep. Libuit, Plaut. Ep. 5, 2, 33; cf. id. Ps. 1, 3, 114.—Hence,lĭbens ( lŭbens; LIBES, Inscr. R. N. 2598 Mommsen), entis, P. a., that does a thing willingly or with readiness, willing, with good will, with pleasure (class.).A.Lit.1.In gen.:2.studen hercle audire, nam ted ausculto lubens,
Plaut. Ps. 1, 5, 108: Ph. Complectere. An Facio lubens, id. As. 3, 3, 25:ego illud vero illud feci, ac lubens,
Ter. Eun. 3, 5, 43; id. Heaut. 4, 5, 15; id. And. 2, 1, 37: cum totius Italiae concursus facti illius gloriam [p. 1060] libens agnovisset, Cic. Mil. 14, 38.—Freq. (esp. in Cic.; Cæs. and Quint. do not use libens as an adj. at all) in the abl. absol.: me, te, etc., and animo libente or libenti, with pleasure, gladly, very willingly:edepol me lubente facies,
Plaut. Am. 2, 2, 218:me libente eripies mihi hunc errorem,
Cic. Att. 10, 4, 6; id. de Or. 2, 73, 295:libente me vero,
id. Rep. 1, 9 fin. Mos. N. cr.:quae (res nostrae) tam libenti senatu laudarentur,
id. Att. 1, 14, 3:cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
id. ib. 2, 4, 2.— Sup.:cunctae praefecturae libentissimis animis eum recipiunt,
Caes. B. C. 1, 15, 1:illam porticum redemptores statim sunt demoliti libentissimis omnibus,
Cic. Att. 4, 2, 5:libentissimis Graecis,
id. Fam. 13, 65, 1:lubentissimo corde atque animo,
Plaut. Ps. 5, 2, 22:fecit animo libentissimo populus Romanus,
Cic. Verr. 1, 9, 25.—In partic.:B.libens or libens merito (abbreviated L. M.), a formula used in paying a vow: Jovi lubens meritoque vitulor,
Plaut. Pers. 2, 3, 1:EX VOTO L. M.,
Inscr. Orell. 1412: V. S. L. M., i. e. votum solvit libens merito, or V. L. S., i. e. votum libens solvit, very freq. in inscriptions. —Transf., glad, happy, joyful, cheerful, merry (ante-class.):2.uti ego illos lubentiores faciam, quam Lubentia'st,
Plaut. As. 2, 2, 2:ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,
id. Pers. 5, 1, 8:hilarum ac lubentem fac te in gnati nuptiis,
Ter. Ad. 4, 7, 38.—Hence, adv.: lĭbenter or lŭbenter, willingly, cheerfully, gladly, with pleasure, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); id. ap. Non. 15, 12 (Trag. v. 379 ib.):cenare lubenter,
Cato, R. R. 156:ecastor frigida non lavi magis lubenter,
Plaut. Most. 1, 2, 1:ut homines te libenter studioseque audiant,
Cic. Div. in Caecil. 12, 39; id. Rep. 1, 18, 30:libenter verbo utor Catonis,
id. ib. 2, 1, 3; id. Lael. 24, 89; id. Rep. 2, 38, 64:ego tuas litteras legi libenter,
id. Fam. 3, 5, 1; id. Att. 2, 1, 1:libenter homines id, quod volunt, credunt,
Caes. B. G. 3, 18.— Comp.:ille adjurans, nusquam se umquam libentius (cenavisse),
with a better appetite, Cic. Fam. 9, 19, 1; id. Lael. 19, 68:nihil libentius audiunt,
Quint. 7, 1, 63; 8, 2, 11:nil umquam hac carne libentius edit,
Juv. 15, 88.— Sup.: cui ego quibuscumque rebus potero libentissime commodabo, Cic. Fragm. ap. Non. 275, 18: cum lubentissime edis, Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2:libentissime dare,
Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63; id. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 30, 9.— Hence also, -
4 collibet
col-libet od. col-lubet, libuit (lubuit) od. libitum (lubitum) est (v. con u. libet od. lubet), es beliebt (gefällt), fällt ein, a) Perf. collibuit, u. zwar unpers., si collibuisset, Hor. u. Col.: und persönl., si quid collibuit, Ter.: m. Dat. (wem?), matres familiarum pati, quae victoribus collibuissent, Sall. – b) Perf. collibitum est, u. zwar unpers. mit Dat. (wem?), simulac mihi collibitum est, Cic.: utcumque animo conlubitumst meo, Plaut.: u. persönl. m. Dat. (wem?), si lenocinium forte conlubitumst tibi, Plaut. – m. Infin., potare tecum conlubitumst mihi, Plaut. most. 295: simul ac mihi collibitum sit de te cogitare, Cic.
-
5 collibet
col-libet od. col-lubet, libuit (lubuit) od. libitum (lubitum) est (v. con u. libet od. lubet), es beliebt (gefällt), fällt ein, a) Perf. collibuit, u. zwar unpers., si collibuisset, Hor. u. Col.: und persönl., si quid collibuit, Ter.: m. Dat. (wem?), matres familiarum pati, quae victoribus collibuissent, Sall. – b) Perf. collibitum est, u. zwar unpers. mit Dat. (wem?), simulac mihi collibitum est, Cic.: utcumque animo conlubitumst meo, Plaut.: u. persönl. m. Dat. (wem?), si lenocinium forte conlubitumst tibi, Plaut. – m. Infin., potare tecum conlubitumst mihi, Plaut. most. 295: simul ac mihi collibitum sit de te cogitare, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > collibet
-
6 libet
libet u. lubet, buit u. bitum est, ēre (zu altind. lúbhyati, er empfindet heftiges Verlangen, gotisch liufs, ahd. liob, lieb), es beliebt, ist gefällig, ich (du, er usw.) mag, mihi, tibi etc. od. absol., poterit id, quod libet, et ei libebit, quod non licet, Cic.: quae cuique libuissent, Suet.: non libet mihi deplorare vitam, Cic.: quae meo cumque animo lubitum est facere, Ter. – facite quod libet, Cic.: non libet plura scribere, Cic.: lubet scire me ex hoc, Plaut. – absol., si tibi non libet, Plaut.: ubicumque libitum fuerit animo meo, Plaut. – si libet, Cic.: cur id ausus facere? B. lubuit, Plaut.: ut libet, nach Belieben (als Ausdr. der Zustimmung), Ter.
-
7 libet
libet u. lubet, buit u. bitum est, ēre (zu altind. lъbhyati, er empfindet heftiges Verlangen, gotisch liufs, ahd. liob, lieb), es beliebt, ist gefällig, ich (du, er usw.) mag, mihi, tibi etc. od. absol., poterit id, quod libet, et ei libebit, quod non licet, Cic.: quae cuique libuissent, Suet.: non libet mihi deplorare vitam, Cic.: quae meo cumque animo lubitum est facere, Ter. – facite quod libet, Cic.: non libet plura scribere, Cic.: lubet scire me ex hoc, Plaut. – absol., si tibi non libet, Plaut.: ubicumque libitum fuerit animo meo, Plaut. – si libet, Cic.: cur id ausus facere? B. lubuit, Plaut.: ut libet, nach Belieben (als Ausdr. der Zustimmung), Ter. -
8 libet or lubet
libet or lubet libuit or libitum est, ēre, impers. [LIB-], it pleases, is pleasing, is agreeable: age, age, ut lubet, T.: Ut lubet, as you will, T.: adde, si libet, velocitatem: faciat quidlubet, T.: siquid lubet, T.: efficere, ut id non liberet quod non oporteret: Scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, Simplicitas, Iu.: cui persuasi, mihi id non libēre: sin poterit id quod libet: ipsam despoliare non lubet, T.: quid exspectem non lubet augurari: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., Iu.: non libet mihi deplorare vitam: Insanire libet quoniam tibi, V. -
9 collibet
col-libet, libuit (libitum est), ēre impers.быть угодным, нравиться (c. mihi aliquid facere Pl etc.) -
10 libet
libuit (libitum est), ēre impers.хочется, угодно, желательноmihi (tibi, alicui) libet Pl, Ter, C etc. — мне (тебе, кому-л.) угодно (хочется)quā libet ire viā Pt — идти тем путём, каким хочется -
11 libet
, libuit (libitum est), -, libere (mihi) 2 v. impers.мне угодно, мне хочется, мне желательно
См. также в других словарях:
Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire A B … … Wikipédia en Français
Proverbios latinos — Anexo:Proverbios latinos Saltar a navegación, búsqueda Los proverbios latinos son un tipo de paremia (enunciado sentencioso, como el refrán, el adagio, la máxima, la sentencia, y el aforismo) utilizada por los romanos, y que se han mantenido en… … Wikipedia Español
Stabat mater — Darstellung der Schmerzensmutter auf einem Bild des Malers Tizian, 1554. Das Stabat mater (nach dem Gedichtanfang Stabat mater dolorosa, lat. für „Es stand die Mutter schmerzerfüllt“) ist ein mittelalterliches Gedicht, das die Gottesmutter in… … Deutsch Wikipedia
Bis repetita placent — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
De jure — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
Ex officio — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
Felix culpa — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
Hic et nunc — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
In extenso — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
Intuitu personæ — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
Ipso facto — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français